Samenwerking DT&V en Soedan versterkt dictatuur

Afgelopen week had de Dienst Terugkeer en Vertrek collega’s uit Soedan op bezoek, zo maakt een tweet van directeur Internationale Aangelegenheden Hans Faber duidelijk. Ze hadden een “good session about Netherlands’ migration practices, covering entry, admission and return.” Nederland werkt op deportatiegebied al jaren samen met Soedan, een dictatuur onder leiding van de door het Internationaal Strafhof aangeklaagde president Omar al-Bashir. Bovendien bestaat de Soedanese grenswacht voornamelijk uit een voormalige, zeer gewelddadige militie.

In oktober 2011 tekenden de DT&V en de ambassadeur van Soedan een Memorandum of Understanding dat gedwongen terugkeer mogelijk maakt. Sindsdien zijn door DT&V jaarlijks 40 tot 100 laissez-passers aangevraagd bij de Soedanese autoriteiten, blijkt uit diverse WOB-verzoeken. Om diverse redenen worden veel verzoeken vervolgens weer ingetrokken, het aantal daadwerkelijke deportaties uit Nederland naar Soedan was in ieder geval tot en met 2015 dan ook beperkt: vier personen in 2011, zes in 2012, twee in 2013 en drie in 2014/2015. Cijfers over 2016 en dit jaar zijn niet bekend, wel vonden in ieder geval twee Europese deportatievluchten in Frontex-verband plaats.

In het laatste Algemeen Ambtsbericht Soedan, van 20 juni 2017, concludeert het Cluster Ambtsberichten en Terugkeer van het Ministerie van Buitenlandse Zaken: “In het algemeen kan worden gesteld dat personen die door de Sudanese autoriteiten als een bedreiging worden beschouwd, bij terugkeer het risico lopen slachtoffer te worden van mensenrechtenschendingen, waaronder detentie en marteling. Hierbij kan gedacht worden aan mensenrechtenverdedigers die zich kritisch hebben geprofileerd.” Maar, aldus het Ambtsbericht, “[v]olgens diverse bronnen zou het slechts een klein aantal Sudanese asielzoekers betreffen.” En: “Volgens verscheidene bronnen zijn er geen aanwijzingen dat afgewezen asielzoekers uit Darfur of de Twee Gebieden na gedwongen terugkeer bij aankomst in Khartoum problemen ondervinden.”
Hier is blijkbaar zeer selectief van bronnen gebruik gemaakt. Zo berichtte Amnesty International in 2016 onomwonden: “In januari 2016 interviewde Amnesty International 12 Soedanezen die waren teruggestuurd uit Jordanië. Na aankomst werden zij gearresteerd, ondervraagd over hun afkomst en beschuldigd van rebellie. Ze zouden de reputatie van Soedan hebben beschadigd. Ze werden geslagen en gemarteld. Soedanese burgers die beschuldigd zijn van activiteiten voor de oppositie of afkomstig zijn uit conflictgebieden in Soedan lopen bij gedwongen terugkeer naar Soedan het risico slachtoffer te worden van ernstige mensenrechtenschendingen, inclusief willekeurige detentie, martelingen en andere vormen van mishandeling.”

Buitenlandse Zaken stelt in het Ambtsbericht ook dat wordt “[a]angenomen […] dat de Sudanese regering activiteiten van opposanten in het buitenland in de gaten houdt, maar dezerzijds is niet bekend in welke mate en wat hiervan de gevolgen zijn.” Hier lijkt wederom een bewust ‘naïeve’ houding in het spel te zijn, om de ernst en omvang van deze praktijken te bagatelliseren. Uit onderzoek van de Britse NGO’s Article 1 en Waging Peace komt naar voren dat de veiligheidsdienst NISS (National Intelligence and Security Service) Soedanese vluchtelingen in het buitenland nauwlettend in de gaten houdt. Dit resulteert in grote risico’s voor mensen die gedeporteerd worden, met name degenen die verdacht worden tegenstander van het regime van al-Bashir te zijn of die afkomstig zijn uit conflictgebieden zoals Darfur. Zij worden stelselmatig blootgesteld aan opsluiting, mishandeling en marteling.

De lange arm van het Soedanese regime ten aanzien van vluchtelingen vormde de afgelopen jaren voor bijvoorbeeld Italië, Frankrijk en België geen beletsel officiële Soedanese overheidsmissies uit te nodigen vluchtelingen te komen identificeren. De komst naar België van het Soedanese team dat in september 2017 vluchtelingen moest komen identificeren die kort daarvoor bij een razzia in Brussel waren opgepakt wekte veel beroering. Ondanks waarschuwingen van onder meer Amnesty dat het uitwisselen van informatie over individuele vluchtelingen hen in grote problemen kan brengen, zag de Belgische staatssecretaris Theo Francken, bekend om zijn xenofobe houding, geen enkel probleem. In anderhalve week identificeerde het team 43 vluchtelingen als Soedanezen. Zij zouden worden uitgezet, al dan niet onder begeleiding, zolang ze geen beroep aantekenen of asiel aanvragen.

Samenwerken met de Soedanese autoriteiten om deportatie van vluchtelingen mogelijk te maken, zoals de DT&V doet, legitimeert en versterkt een onderdrukkend regime. Sinds al-Bashir in 1989 via een militaire coup aan de macht kwam, wordt het land getekend door repressie en interne conflicten, waaronder de nog altijd voortdurende Darfur-oorlog. Het regime wordt beschuldigd van genocide, oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid. Sinds het Internationaal Strafhof twee arrestatiebevelen tegen al-Bashir heeft uitgevaardigd is hij internationaal een paria geworden, die nog maar beperkt in het buitenland kan reizen.

De laatste jaren ziet de EU Soedan echter vooral als partner in het stoppen van migratie richting Europa. Niet alleen diverse lidstaten halen, zoals hierboven beschreven, banden met het land aan, ook de EU als zodanig startte met onder meer het geven van trainingen aan Soedanese grenswachten en overweegt grensbewakingsmaterieel te doneren. Dit gebeurt in het kader van het zogenaamde Better Migration Management-project (BMM), dat soortgelijke steun biedt aan meerdere landen in de Hoorn van Afrika, en waar €40 miljoen uit het Noodfonds voor Afrika voor is uitgetrokken. Zo worden tientallen miljoenen die oorspronkelijk voor ontwikkelingssamenwerking bestemd waren omgeleid richting het stoppen van migratie. Dat geld belandt in ieder geval voor een deel in de zakken van GIZ, het ontwikkelingssamenwerkingsinstituut van de Duitse staat, dat het project uitvoert. Nederland maakt onderdeel uit van het stuurcomité van dit project, dat strategische aansturing moet geven.
Afgelopen zomer gaf de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM), als onderdeel van het project, Soedanese grensbewakingsambtenaren training in het gebruik van het ‘grensmanagementinformatiesysteem’ MIDAS. Deze training vond plaats in het African Capacity Building Centre in Tanzania, waar dit voorjaar medewerkers van de DT&V ook trainingen gaven aan grenswachten uit Tanzania en DR Congo.

Voor donaties van materieel diende Soedan een boodschappenlijstje in, waar onder meer computers, camera’s, scanners, auto’s en vliegtuigen op voorkomen. De EU liet al weten dat behalve de vliegtuigen alles uit het budget van het BMM-project gefinancierd zou kunnen worden. Naast het directe gebruik voor grensbewaking, heeft de Soedanese overheid er inmiddels geen misverstand over laten bestaan dat geleverd materieel ook voor binnenlands gebruik aangewend zal worden. Met andere woorden: door de EU gedoneerd materieel zal ook voor interne repressie gebruikt gaan worden.
Het feit dat de EU aangegeven heeft met alle grensbewakingsautoriteiten in Soedan samen te willen werken doet nog meer alarmbellen rinkelen. De officiële grenswacht, de Rapid Support Forces (RSF), is een rechtstreekse opvolger van de beruchte Janjaweed-militie, één van de voornaamste plegers van gruwelijke misdaden tijdens de burgeroorlog. Ook in zijn nieuwe hoedanigheid blijft de RSF schuldig aan geweld, martelingen, verkrachtingen, brandstichting en plunderingen, zo blijkt bijvoorbeeld uit rapporten van Human Rights Watch en Amnesty International. Nota bene de Nederlandse regering liet in juli 2014 nog weten dat de RSF medeverantwoordelijk is voor oplaaiend geweld in Soedan, dat meer vluchtelingen tot gevolg heeft. Eind vorige maand leidde een operatie van de RSF tegen migrantensmokkel over de grens met Libië nog tot een gevecht met een bewapende militie, met tenminste 19 doden tot gevolg.
De EU ontkent weliswaar dat er geld of materieel naar de RSF gaat, maar dit is volstrekt niet overtuigend. Het risico is groot dat het uiteindelijk wel bij hen terecht komt, mede gezien de ontransparante wijze waarop de Soedanese regering bepaalt wat waar heen gaat. Ook andere actoren in het Soedanese grenscontrolecomplex zijn echter een problematische bestemming. Sinds het BMM-project van start is gegaan is er onder meer sprake van geweld tegen en deportatie van vluchtelingen uit Eritrea, een land met een minstens even onderdrukkend regime.

Neven Mimica, de Europese Commissaris voor Internationale Samenwerking en Ontwikkeling, schreef in een opinieartikel na een bezoek aan Soedan in april 2016, waar onder meer het BMM-project besproken werd: “The EU and Sudan have a unique opportunity to move its sometimes complicated relationship forward. Sudan is now at the forefront to fight irregular migration and human trafficking and smuggling in Sudan and the Horn of Africa.”
Deze veranderende houding van de EU ten aanzien van Soedan wordt door het regime van al-Bashir aangegrepen om de positie van het land op internationaal vlak te verbeteren. De Europese Commissie heeft dat maar al te goed door, maar heeft zich desondanks bereid getoond om onder meer bij de Verenigde Staten te gaan pleiten voor het verlichten van de economische sancties tegen Soedan. De EU was oorspronkelijk van plan dit geheim te houden, net als de beoogde materieeldonaties binnen het BMM-project, omdat het vreest voor schade aan haar reputatie en imago. Met de desastreuze gevolgen voor vluchtelingen wordt een stuk lichtvaardiger omgesprongen, daar maakt men zich niet druk om.

Het bezoek van Soedanese grenswachten aan de DT&V past perfect binnen de Europese strategie om de banden met het dictatoriale regime van al-Bashir aan te halen. Alle bezwaren hiertegen moeten wijken om vluchtelingen zo ver mogelijk bij Europa vandaan te kunnen houden. Gelukkig zijn er ook tegengeluiden te horen tegen dit schandalige beleid. Zo organiseerden de Darfur Union en Doorbraak afgelopen april een demonstratie tegen geweld in Soedan en tegen het Europese beleid van migratiebeheersing. Een maand later demonstreerde Wij Zijn Hier, samen met de Darfur Union en Nuba Mountains Solidarity Abroad, tegen de dreigende deportatie van een vluchteling naar Soedan. Deze deportatie ging op het laatste moment gelukkig niet door. Waakzaamheid blijft echter geboden tegen nieuwe deportaties en andere vormen van samenwerking tussen de DT&V en het Soedanese regime.

DT&V en Afghanistan: met sluipweggetjes en ‘shirini’ de internationale mensenrechten omzeilen

Dit is deel 1 van een serie over het uitvoerend asielbeleid ten aanzien van Afghaanse vluchtelingen in Nederland en Europa. Geschreven door Naeri en met toestemming overgenomen van de website van Prime.

Hoe de Dienst Terugkeer en Vertrek via sluipweggetjes, niet-transparante deals, een ondermandaat en zelfgefabriceerde ‘mickey-mouse’-papieren Afghaanse vluchtelingen weet te deporteren.

Memorandum of Understanding

Op 18 maart 2003 ondertekende Nederland als één van de eerste EU-lidstaten een Memorandum of Understanding (MoU) met Afghanistan en de UNHCR, de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties. Deze tripartite overeenkomst vergemakkelijkte het gedwongen uitzetten van Afghanen.

Het accent van de MoU lag in eerste instantie op zogenaamde ‘vrijwillige’ terugkeer, zo suggereren de eerste alinea’s. Daarin staat dat rekening wordt gehouden met een “veilige, waardige terugkeer en duurzame repatriatieprogramma’s voor Afghanen”.
Even verderop komt echter de aap uit de MoUw: Afghaanse vluchtelingen “kunnen ook op alternatieve wijze worden verwijderd binnen de redelijke termijn van een maand, indien geen medewerking wordt verleend aan vrijwillige terugkeer”. Continue reading “DT&V en Afghanistan: met sluipweggetjes en ‘shirini’ de internationale mensenrechten omzeilen”

Dienst Terugkeer en Vertrek traint grenswachten in Afrika

Medewerkers van de Dienst Terugkeer en Vertrek zijn, samen met medewerkers van de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM), deze maand begonnen met het trainen van grenswachten uit Tanzania en de Democratische Republiek Congo. De training, die aan het African Capacity Building Centre van het IOM in Moshi (Tanzania) plaatsvindt, heeft nog ruimte voor grenswachten uit drie andere, nog te bepalen, Afrikaanse landen. In totaal moeten, op rotatiebasis, 100 grenswachten getraind gaan worden. Continue reading “Dienst Terugkeer en Vertrek traint grenswachten in Afrika”

Meer opsluiting en deportatie van vluchtelingen in 2016

Eerder deze maand presenteerden de DT&V, IND en COA hun ‘Rapportage Vreemdelingenketen’ over 2016. Daaruit blijkt onder meer dat vorig jaar 2.220 mensen ‘gedwongen vertrokken’ zijn, een stijging in deportaties van 20% ten opzichte van 2015. Het aantal vluchtelingen dat vastgezet werd in vreemdelingendetentie steeg met 18% naar 2560 personen.
Continue reading “Meer opsluiting en deportatie van vluchtelingen in 2016”

Deportatiemedewerkers geven elkaar ‘Zonnetjes’

Personeelsleden van de Dienst Terugkeer & Vertrek ervaren blijkbaar te weinig waardering voor hun harteloze werk. Daarom heeft het nieuwe initiatief ‘Denk Tank met Visie’ besloten ‘Zonnetjes’ uit te gaan delen, zo schrijft DT&V’ster Zita Vermeer. Een speciale ‘complimentencommissie’ deelt deze speldjes uit aan medewerkers van de DT&V en de verdere vreemdelingenketen die het ‘hebben verdiend’. De eerste zijn inmiddels verstrekt.
Continue reading “Deportatiemedewerkers geven elkaar ‘Zonnetjes’”

Staat doodsbenauwd voor openbare info over medewerkers DT&V

Dinsdagochtend 7 maart, om 11 uur, wordt de inhoud van deze pagina wegens censuur alsnog verwijderd: DT&V: de mensen

Gisteren moest de site ‘Stop DT&V! Stop Deportaties!’ gedwongen verhuizen naar een nieuwe url (https://stopdtenv.noblogs.org/), omdat de provider van de oorspronkelijke website een sommatie van landsadvocaat S.M. Kingma (kantoor Pels Rijcken & Droogleever Fortuijn) kreeg tot het verwijderen van op de site opgenomen gegevens over medewerkers van de Dienst Terugkeer en Vertrek.

Hoewel aan de sommatie werd voldaan – de site op https://stopdtenv.nl is behoudens een verklaring op de voorpagina van die lokatie weg – kwam Kingma vandaag alsnog met de eis dat provider Contrast NAW-gegevens van de beheerder van de site overlegt, “omdat de pagina met de onrechtmatige inhoud nog steeds online is te vinden”. Kingma wil deze gegevens “zodat wij de kwestie aan de rechter kunnen voorleggen in een procedure tegen de beheerders/verantwoordelijken.” Meteen daarna volgt de dreiging desnoods “uw medewerking via de rechter af te dwingen”.

Of deze dreiging juridisch gezien houdbaar is, is niet duidelijk. De door Contrast gehoste website bevat de door de Staat bestreden pagina niet meer. Desondanks wijst veel jurisprudentie erop dat rechters zeer makkelijk overgaan tot het providers dwingen NAW-gegevens af te staan, ook in enigszins vergelijkbare zaken. Stop DT&V! Stop Deportaties! is daarom gedwongen de pagina met informatie over medewerkers van de DT&V morgenochtend om 11 uur offline te halen.

Het is verbijsterend dat de Staat zo doodsbenauwd is voor het publiceren van informatie, die voor iedereen al op het internet te vinden is. Kritiek op het meewerken aan het Nederlandse opsluitings- en deportatiebeleid tegen vluchtelingen wordt hiermee de mond gesnoerd. Immers, mensen aanspreken op het feit dat zij schandalig werk doen is volgens de Staat al een stap te ver. De uitvoerders van het dodelijke vluchtelingenbeleid, of dat nu ambtenaren of private partijen zoals bouwbedrijf De Vries en Verburg zijn, moeten, onder dreiging van civiel-rechtelijke stappen of door middel van wanstaltige strafrechtelijke uitspraken, van alle kritiek verschoond blijven.

Onethische advocaten, zoals Kingma en zijn trawanten bij Pels Rijcken & Droogleever Fortuijn, die schaamteloos collaboreren met de Staat in repressie tegen kritische geluiden dragen door hun inzet om de opsluitings- en deportatiemachine ongestoord te laten doordraaien bij aan het verder in het nauw drijven van vluchtelingen. Zij mogen dan ook op onze diepste verachting rekenen.

WEBSITE TEGEN DT&V VERHUISD WEGENS CENSUURPOGING

Vanaf maandag 6 maart, verhuist de website https://stopdtenv.nl naar deze locatie, namelijk: https://stopdtenv.noblogs.org/.
Het e-mail adres info@stopdtenv.nl komt te vervallen. We zijn vanaf heden bereikbaar op stopdtenv@riseup.net.
De inhoud van https://stopdtenv.nl is niet meer op die plaats beschikbaar en is verhuisd naar de website waar je nu op zit.

Reden voor deze verhuizing is de zoveelste poging tot censuur op verzet tegen het migratiebeleid van Nederland en Fort Europa. De host van https://stopdtenv.nl, Contrast, ontving afgelopen week een sommatie van landsadvocaat S.M. Kingma van kantoor Pels Rijcken & Droogleever Fortuijn, gevestigd Bezuidenhoutseweg 57, Den Haag. Het ging over de pagina https://stopdtenv.nl/dtv-de-mensen/ (die op deze site nu HIER staat) waarin namen en foto’s van medewerkers van de deportatiedienst DT&V opgenomen zijn, sommigen voorzien van facebookpages of twitteraccounts. De informatie is afkomstig van publieke bronnen op het internet.

Namens de staat werd gesommeerd “de persoonsgegevens van de DT&V-medewerkers van de website te (doen) verwijderen en verwijderd te houden” (…) of anders “de NAW-gegevens te doen toekomen van de websitehouder(s) c.q.websitebeheerder(s).”
Met de verhuizing willen we voorkomen dat webhost Contrast verwikkeld raakt in nodeloze kostbare en tijdrovende procedures en tegelijk de betreffende inhoud online beschikbaar houden.

Immers, dit is de zoveelste keer dat kritiek op het migratiebeleid monddood, en het aanwijzen van verantwoordelijken onmogelijk dreigt te worden gemaakt. En in bredere context: de zoveelste keer dat meningsuitingen die tegen het heersende rechtse law en order grenzen dicht discours ingaan, waarvan in de eerste plaats migranten, mensen met een migrantenachtergrond en vluchtelingen het slachtoffer worden.

In mei 2008 werd voor het eerst een website offline gehaald. Het ging om de website Sloop de Deportatiemachine. De website bevatte o.a. namen en adressen van verantwoordelijke politici, zoals Rita Verdonk.

In september 2011 viel de Nationale Recherche binnen bij Joke Kaviaar, hield huiszoeking en hield haar drie dagen vast wegens vier teksten die de migratiepolitiek scherp aanvallen. Drie maanden later werd haar website offline gehaald. Deze kwam een dag later weer terug. Uiteindelijk werd zij wegens opruiing veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van twee maanden die ze waarschijnlijk alsnog moet uitzitten vanwege een actie tegen datzelfde beleid in haar proeftijd.

Nog vrij recent werden twee mensen die posters plakten met de tekst “Bouwbedrijf De Vries en Verburg – uw duurzame partner in deportaties – bouwt vol trots de gezinsgevangenis voor vluchtelingen op Kamp Zeist” opgepakt en gedagvaard wegens smaad. Volgens het bouwbedrijf refereerde ‘deportaties’ aan de tweede wereldoorlog. De officier van justitie voegde daaraan toe dat het niet zou gaan om een gevangenis en dat protest tegen het beleid “niet over de ruggen van een bouwbedrijf” mocht worden geuit. Dat een bouwbedrijf geld verdient over de ruggen van vluchtelingengezinnen, daar hadden OM noch rechter boodschap aan. De twee werden veroordeeld tot elk een boete van 350 euro en een van hen bovendien tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van een week en zijn in Hoger Beroep gegaan.

Het is intussen vaste gewoonte geworden om meningsuitingen van anarchisten, no border activisten en anti-fascisten steevast in te perken met aanklachten als opruiing en smaad en om (te dreigen met) civielrechterlijke procedures of deze daadwerkelijk te starten. In Den Haag werd iemand die verdacht werd van het plakken van de Anarchistische muurkrant over de opstand in de Schilderswijk beschuldigd van opruiing. Hij werd vrijgesproken maar het OM ging direct in Hoger Beroep. Iemand die verdacht werd van het plakken van de poster “Fuck the police – It’s time to fight back” werd ook al voor de rechter gesleept wegens opruiing.

Nog niet zo lang geleden werd de maakster van een online satirisch ‘Poke-a-cop-Go’ spel met een inval, inbeslagname en arrestatie geconfronteerd wegens opruiing omdat racistische gewelddadige smerissen (die bij preventieve arrestaties in Rotterdam tijdens de Sinterklaasintocht zwarte activisten hadden geknuppeld, gewurgd en aan de haren getrokken) het niet aanstond dat zij in een smoelenboek te kijk waren gezet.

Met dit soort intimidatie en geprocedeer probeert het OM mensen de mond te snoeren en wettelijke definities van de betreffende artikelen op te rekken om meer mensen makkelijker te kunnen veroordelen. Deze repressie past in het beeld van repressie die ook op straat te zien is. Etnisch en racistisch profileren. Preventieve arrestaties bij demonstraties, vooral in Den Haag. Een recent voorbeeld is ook het vasthouden en tot 11 dagen cel veroordelen van een demonstrant die anoniem wilde blijven. Hiertoe werd een aanklacht gefabriceerd op grond van niet meewerken aan het afnemen van vingerafdrukken. Hoe zat het ook alweer? Je hoeft niet mee te werken aan je eigen veroordeling? Twee van de vijf moordenaarsmerissen van Mitch Henriquez stonden in dezelfde week anoniem en volledig afgeschermd in de rechtszaal.

En zo worden ook de verantwoordelijken die werken bij de deportatiedienst DT&V uit de wind gehouden. Verantwoordelijken voor het naar onveilige landen en gebieden terug deporteren van zelfs gezinnen met kinderen. Deportaties die gepaard gaan met (bedreiging met) geweld, voorafgegaan worden door langdurige opsluiting en die leiden tot vermissing, vervolging, onderdrukking en ook de dood van betrokkenen.
Hoewel de website https://stopdtenv.nl slechts openbare foto’s en namen publiceerde van DT&V medewerkers die notabene zelf te koop liepen met hun werk voor de DT&V op openbare bronnen op internet, wordt kort na de lancering van de website al grof geschut ingezet om de informatie te verwijderen.

Het is dus verboden mensen met vuile handen aan te wijzen, mensen die verantwoordelijk zijn voor het functioneren van de deportatiemachine. Een bouwbedrijf dat een gezinsgevangenis bouwt mag ook al niet aangewezen worden. En zo hoopt de staat dat we ons zullen beperken tot symbolische protesten, ingekaderde en ingekapselde demonstraties en acties, en politici, ambtenaren, smerissen en bedrijven met rust laten. Maar die zijn het juist, waar we moeten zijn! We moeten hen kunnen blijven aanspreken op de uitvoering van een beleid dat zonder hen niet kan bestaan. De maskers moeten afgetrokken. De uitvoerders, thuis met hun kinderen zulke gewone aardige mensen, doen eenmaal buiten de deur van hun comfortabele huis beulswerk. En met dat werk zullen we hen blijven confronteren.

Wil je meer weten over de DT&V en wie eraan meewerken, zowel individuen als bedrijven, dan ben je hier, op https://stopdtenv.noblogs.org/ dus goed.
Meer informatie? Mail ons op: stopdtenv@riseup.net.

DT&V deporteert naar Albanië

De DT&V laat in een nieuwsbericht weten dat het woensdag 15 februari samen met Belgische en Luxemburgse deportatieautoriteiten 51 mensen (waaronder 21 vanuit Nederland) naar Albanië heeft gedeporteerd. “Het bijzondere aan de vlucht was dat de overdracht van de vreemdelingen al in Brussel plaatsvond. Albanese escorts hebben de vreemdelingen vervolgens naar Albanië gebracht”, aldus de DT&V. Continue reading “DT&V deporteert naar Albanië”